Gazneli Mahmut (971–1030), Hindistan’a 17 sefer yapar. Ne var ki hiçbirinde başarılı olamaz. 18. sefere çıkarken Allah’a şöyle yakarır: “Allah’ım bu savaştan zaferle dönersem bütün ganimeti fakir fukaraya dağıtacağım.” Sefere çıkar ve zaferi elde eder. Büyük bir ganimetle evine dönerken sözünü hatırlar ve ganimetin yoksullara dağıtılması talimatını verir. Ancak çevresindeki vezirler ve saraydaki yakınları, “Bu kadar büyük ganimet, fakirlere verilemez. Onlar bu servetin kıymetini bilemez” diyerek padişahı vazgeçirirler. Sultan kararsızdır. Devrinin güvendiği bilge kişisine gider ve durumu anlatır. Bilge adam meseleyi dinler ve Sultan Mahmut’a şöyle der:

-Sultanım! Bu müşkülün cevabı basittir. Eğer bundan sonra da Allah’a ihtiyacın olacaksa, o zaman verdiğin sözü tut. Yok, eğer Allah’a ihtiyacın olmayacaksa o zamanda danışmanlarının sözüne göre hareket et!

Bu veciz söz Sultan Mahmud’u büyük bir yanlıştan kurtarır ve ganimetlerinin ülkenin bütün fakirlerine dağıtılmasına karar verir.